Wielka uroczystość w naszej parafii!
Drodzy mieszkańcy wsi Lubecko!
29 maja zbliża się wielkimi krokami. Jest to ważne wydarzenie w naszej miejscowości – 300-lecie odnalezienia medalionu Matki Bożej Lubeckiej. Uroczystość rozpocznie się mszą św. a następnie będziemy kontynuowali świętowanie przy budynku remizy OSP. Niedługo na naszej stronie pojawi się plakat informacyjny wraz z wszystkimi istotnymi szczegółami.
Nasze pokolenie ma to szczęście, że doczekaliśmy się takiego jubileuszu. Zapraszamy do uczestnictwa wszystkich chętnych, a w szczególności parafian, również tych, którzy mieszkają poza terenem naszej wsi. Aby nasza uroczystość była piękna prosimy o szczególne zadbanie o nasze posesje. Będziemy wdzięczni za zaangażowanie oraz pomoc, która potrzebna będzie wokół sanktuarium oraz remizy OSP.
Ewentualne pytania prosimy kierować na: [email protected]
Za wszelką pomoc serdecznie dziękujemy.
Sołtys i Rada Sołecka
9 maja 2016 at 01:08
co się stało w 1716 roku w Lubecku?!
najstarsza znana notka z „Odrobiny ze stołu królewskiego, czyli historya łaski i cuda Obrazu częstochowskiego i jego ważniejszych kopii …” autorstwa Ambrożego Nieszporkowicza (Ambrosius Nieszporkowitz)
„W Lubeczku na Śląsku, pięć mil od Częstochowy, obrazek Najświętszej Panny na blasze nie wielki, w kościele parafialnym tamże lokowany, ten ma początek, dla którego wiadomości nasz kapłan z Jasnej Góry wysłany od tegoż Lubeczka na prywatną inkwizycję, takie to z sobą przywiózł świadectwo z podpisem plebańskim, Pańskim i trzecim szlachcicem pod trzema pieczęciamiich w te świadectwo z podpisem plebańskim, Pańskim i trzecim szlachcicem pod trzema piecząciami ich w te słowa: Wszystkim to czytającym zdrowia i zbawienia od Pana Boga. Wiadomo i zeznano tem pismem niech będzie wszelkim, wszelkiego stanu i godności, że Roku pańskiego 1716 między Oktawą Bożego Ciała, we wsi Lubeczku znaleziony jest Obrazek Najśw. Panny, na kształt Częstochowskiego malowany z jednej strony, a z drugiej Zbawiciela Pana z otwartym bokiem, na blaszcze białej, nie wielki, tak na piędzią małą, graniaty: którego wsławienia taki jest początek. Gdy mierzwę wywozić miano z plebanii na pole i wóz nałożony już dobrze, koni para J. M. Jana Józefa Zmieszkał z Domanowic dość dobrych i zdolnych ruszyć, ani pojąć woza nie mogły. Przyprzęgano drugie konie i dźwigano wóz drągami, konie zacinano, żadnym jednak sposobem z miejsca postąpić nie mogły, a tylko upadały i postronki coraz rwały. Niecierpliwością uwiedzieni ludzie złorzeczyli koniom; a rozumiejąc, że to złośliwy uczynek czyj, i tego ktoby był, niedobrze wspominali: dla czego wodą. święconą kropili i wiankami z Monstrancyi okadzali wóz i konie, bawiąc się tak i mocując przez dwie godziny dobre; po staremu, wszystko darmo, a konie cztery z wozem jak wrytym zmordowane, jak z początku stawały i upadały, tak na ostatek ustały całe. Domyślili się tedy na koniec zrzucać gnój z woza nazad. i rozrzucać go, jeżeliby w nim nie było czego na przeszkodzie tej; i rozrzucając znaleźli spodem obrazek ten Najśw. Panny, widłami od nietkniętej twarzy i głowy Najśw. Panny tylko do kraju jego zarwane i zadraśnione malowanie. Ze czcią tedy i żalem nad taką nieczcią obrazka w takiem miejscu, a z podziwieniem wielkiem nad tak cudownem tamowaniem woza, wzięto obrazek: dopiero znowu wóz ładowano gnojem, i nakładano więcej, acz koni para tylko, zaraz łatwo poszły z nim w pole na miejsce roli. Co dla wiary większej rękami własnemi przy pieczęciach podpisujemy. W Lubeczku dnia 12 marca R. P. 1720. X. Jerzy Franciszek Zmieszkał pleban lubeczki, Piotr Jarosław Ś. Rzymskiego państwa Graff, Pan dziedziczny miasta i państwa lublinieckiego, kollator parafii lubeczkiej, Jan Józef Zmieszkał z Domanowic. (…)”.